» تاریخچه عکاسی

تاریخچه عکاسی

واژه عکاسی یا فوتوگرافی از دو کلمه یونانی "فوتو به معنی عکس" و "گرافی به معنی طراحی" است. از این رو برای ترسیم عکس استفاده می شود. یکی از ارکان اصلی در دنیای عکاسی نور است، بدون نور اصولاً عکاسی غیرممکن است.

عکاسی منحصرا اختراع یک فرد نیست بلکه ماحصل مجموع اکتشافات و تحقیقات افراد بسیاری در زمینه های مختلف شیمی، صنایع و غیره هست.

قسمت اعظم این اکتشاف را به دوران یونان باستان و به زمان ارسطو نسبت می دهند. او تصور می کرد که تصویر اشیاء و اجسام را می توان بر سطوح دیگر منعکس کرد. لذا از امکان تثبیت شکل خورشید و ماه از خلال روزنه ای به هر شکل صحبت می کرد.

مطلب مرتبط ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما

بعد از او در قرن یازدهم هجری "حسین ابن هیثم بصری" منجم، فیزیکدان و ریاضی دان مسلمان که در مصر می زیست، تحقیقات وسیعی در زمینه فیزیک نور انجام داد.

از جمله پژوهش های او می توان به چگونگی استفاده از اتاق تاریک در مطالعه کسوف خورشید، چگونگی عمل چشم انسان در طی فرایند دیدن و همچنین کلیاتی در باب شکست نور و ... است.

"راجر بیکن" راهب، فیلسوف و دانشمند انگلیسی با استفاده از اطلاعات به دست آمده از شناخت اتاق تاریک و مطالعات نجومی توانست پژوهش هایش را تکمیل نماید.

در قرن 15 میلادی "لئوناردوداوینچی" هنرمند و دانشمند ایتالیایی به تشابه ساختمان چشم انسان و اتاق تاریک پی برد. آنچه که امروزه از آن با نام دوربین عکاسی می شناسیم از قسمت های مختلفی تشکیل شده است که مهمترین آنها " اتاق تاریک" است، محفظه ای تاریک که ماده ی حساس به نور در هنگام عکاسی در آن قرار می گیرد.

بعد از او در قرن 16 میلادی "لاپورتا" فیزیکدان ایتالیایی و "ژروم کاردان" برای دستیابی به تصویری واضح تر عدسی محدب را در اتاق تاریک بر سر راه نور قرار دادند، در همین زمان "دانیل باربارو" ونیزی برای به دست آوردن تصویری دقیق تر یک دیافراگم نیز بر اتاق تاریک اضافه نمود.

اتاق تاریک با کامل تر شدنش به صورتی روزافزون مورد استفاده هرچه بیشتر نقاشانی که تصویرهایی هرچه دقیق تر از جهان پیرامون خود می خواستند قرار گرفت.